Heb ik erge last van beroepsdeformatie! Ik probeer het te verbergen maar ik kan niet in een tuincentrum rondlopen zonder even naar de streepjescode van artikelen op de woonafdeling te kijken. Weet ik namelijk of het bij ons of bij een concurrent vandaag komt.
Als mensen een cadeautje voor hun verjaardag krijgen dat in ons assortiment zit, hoor ik in mijn hoofd het artikelnummer en de prijs.
Dat laatste gebeurd gelukkig niet altijd, van 3000 artikelen het nummer onthouden is vrij lastig. Verder heb ik altijd wat aan te merken op de inrichting van woonwinkels.
Mijn moeder is boekhoudster en kan cijferreeksen erg lang onthouden, ook al heeft ze die maar één keer gebruikt. Een soort lopend telefoonboek.
Mijn vader kan niet door lopen als hij ergens een machine ziet draaien. Of het nou een oude tractor is of een ingenieus inbliksysteem bij de bierbrouwerij op vakantie: meneer staat met zijn neus vooraan!
Mijn zus kijkt en leest alles over varkens en veehouderij, mijn broer kan alles maken wat met elektriciteit te maken heeft. Machine slopen en de onderdelen dan weer rustig voor iets anders gebruiken.
Mijn zwager is als belastingadviseur dol dingen die met belasting te maken hebben! Hij kan je een boel voordeel bezorgen doordat hij alle regels en uitzonderingen weet.
Toch lijkt het me lastig als andere mensen je niet meer los kunnen zien van je beroep. De dokter die op een verjaardag alsnog even naar die geknakte pols of die rare vlek moet kijken, de psycholoog die ook thuis altijd alle verhalen aan moet horen maar nooit zelf zijn verhaal kwijt kan, de politieman die op feestjes word aangevallen omdat men een boete heeft gehad, de voetballer die even goedbedoeld advies krijgt van een luie bankhanger en de acteur die voor zijn personage word aangezien…
Dat laatste gebeurd bij Barry Atsma die de rol van Kluun speelt in ‘Komt een vrouw bij de dokter’. Hij word regelmatig nageroepen op straat door mensen die hem helemaal niet kennen. KLOOTZAK! Ehm.. ja… dat bén ik niet!
Misschien is George Clooney dus ook wel helemaal niet zo charmant…
KAK! Weer een droom aan duigen!
Als mensen een cadeautje voor hun verjaardag krijgen dat in ons assortiment zit, hoor ik in mijn hoofd het artikelnummer en de prijs.
Dat laatste gebeurd gelukkig niet altijd, van 3000 artikelen het nummer onthouden is vrij lastig. Verder heb ik altijd wat aan te merken op de inrichting van woonwinkels.
Mijn moeder is boekhoudster en kan cijferreeksen erg lang onthouden, ook al heeft ze die maar één keer gebruikt. Een soort lopend telefoonboek.
Mijn vader kan niet door lopen als hij ergens een machine ziet draaien. Of het nou een oude tractor is of een ingenieus inbliksysteem bij de bierbrouwerij op vakantie: meneer staat met zijn neus vooraan!
Mijn zus kijkt en leest alles over varkens en veehouderij, mijn broer kan alles maken wat met elektriciteit te maken heeft. Machine slopen en de onderdelen dan weer rustig voor iets anders gebruiken.
Mijn zwager is als belastingadviseur dol dingen die met belasting te maken hebben! Hij kan je een boel voordeel bezorgen doordat hij alle regels en uitzonderingen weet.
Toch lijkt het me lastig als andere mensen je niet meer los kunnen zien van je beroep. De dokter die op een verjaardag alsnog even naar die geknakte pols of die rare vlek moet kijken, de psycholoog die ook thuis altijd alle verhalen aan moet horen maar nooit zelf zijn verhaal kwijt kan, de politieman die op feestjes word aangevallen omdat men een boete heeft gehad, de voetballer die even goedbedoeld advies krijgt van een luie bankhanger en de acteur die voor zijn personage word aangezien…
Dat laatste gebeurd bij Barry Atsma die de rol van Kluun speelt in ‘Komt een vrouw bij de dokter’. Hij word regelmatig nageroepen op straat door mensen die hem helemaal niet kennen. KLOOTZAK! Ehm.. ja… dat bén ik niet!
Misschien is George Clooney dus ook wel helemaal niet zo charmant…
KAK! Weer een droom aan duigen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten