Autopech

Dat is toch ook lullig. Zit je in je auto op weg naar je werk, doet hij het niet meer, midden op een kruising! Het gebeurde mij vanmorgen. Goede manier om wakker te worden!

Ik moest links af slaan en de auto sloeg af. Vreemd want ik reed rond de 30-40 km per uur. Gelukkig kon ik remmen en stond ik precies voor de haaientanden stil.
Maar denk maar niet dat mijn blauwe blokje nog wou starten. Hij wilde het niet eens proberen. Na veel geknars en gepiep gingen toch de alarmlichten aan, nadat ik drie keer op de knop had gedrukt.

Gelukkig woon en werk ik niet al te ver van de garage vandaan waar ik de auto heb gekocht. Een kleine 10 min. later staan er twee mannen in blauwe overall naast mijn auto om hem weg te slepen. Ze hebben een Suzuki Alto meegenomen waarmee ik naar mijn werk kan crossen. Het is net karten! De riem moet in het blokje bij de passagiersstoel want aan mijn kant is er geen blokje. En de deur gaat alleen dicht als je hem héél hard dichtgooit. Ook fijn dat de meter van de benzine al gevaarlijk dicht bij het rode vlakje komt.

Ach, het hoort allemaal bij de charmes van een garage op het platteland.
Er tegenover staat dat ze je nooit zullen bedonderen met reparaties en rekeningen omdat gelul in het dorp killing is voor the business.

Mijn humeur kan vandaag alles hebben. Ik lach smakelijk om de dames die achter mijn auto gaan staan wachten tot ze op kunnen trekken. Lieverd, die knipperende dingen? Dat zijn alarmlichten. Dat betekend dat die auto voorlopig niet vertrekt. Zeker niet als de bestuurder in de berm staat!

Nadat één van de mannetjes van de garage in een hondendrol is gestapt scheuren mijn mondhoeken bijna uit. Dit is leuk!
Kennelijk heb ik geen sleepring dus gaat er een touw om mijn bumper.
“Je blijft er nogal vrolijk onder!” “Ja, zo maak je nog eens wat mee, het is ook maar een gebruiksvoorwerp!”

Toch zou het wel fijn zijn als de lak onbeschadigd blijft en hij het morgen weer doet.

Ik ga niet met die Suzuki de snelweg op!!!