Ik kies bewust...

Geen blondine meer

Ik heb er drie uur voor in de kapperstoel gezeten, mijn nek drie keer achterover moeten gooien in zo'n vreselijke wasbak en alle tijdschriften van de leesmap gelezen maar dan heb je ook wat: bruin haar!

De afgelopen maanden ben ik als blondine door het leven gegaan, iets dat me goed bevalt aangezien ik van mijzelf ook blondine ben.

Mijn haar werd steeds iets lichter, soms een bewuste keuze (Kapper, mag het nog wat witter?), soms vanzelf (lang leve de zon). Er zijn de laatste maanden heel wat flessen zilvershampoo doorheen gegaan maar die heb ik nu dus niet meer nodig: Wortel is weer donker. Had gewoon even zin in wat nieuws.

Op de foto op mijn paspoort ben ik ook te zien als brunette. Iets wat menig douanebeamte lichtelijk van slag maakte. Kin naar beneden, kijkje in het paspoort. Kin omhoog, kijkje naar het hoofd. Wenkbrauw omhoog. Kin omlaag, nog eens een kijkje in het paspoort. Kin omhoog, er word nu diep in mijn ogen gestaard. Een knikje, ik mag doorlopen...

Van dit fenomeen zal ik de komende jaren nog niet af zijn want het is tijd om mijn paspoort te verversen dus ik ga weer als een brunette op de foto. Om vervolgens in de zomer natuurlijk weer hoogblond aan die balie te staan, wachtend op het knikje...

Ga toch winterslapen

Ik zou willen dat ik het zelf had geschreven: "ga toch winterslapen!" van Jelle Reumer.

Zoals bekend is slapen één van mijn grootste hobby's en ben ik in de winter niet al te blij. Dit is de perfecte oplossing!!!

Zet je het raam even open?

Praat je ook wel eens tegen je computer?
Ik regelmatig.
Al is er van praten vaak geen sprake.
Vaak is het schelden of een verwijtend “ik druk hier toch?”

Frustrerend om te merken dat een computer niet zelf na kan denken en gewoon alleen doet waar jij hem opdracht toe geeft.
Alleen daar heeft hij zelfs niet altijd de energie voor.
Het zandlopertje is niet mijn grootste vriend. Gelukkig heb ik hem zo ingesteld dat ik naar een lopend dinosaurusje kijk. En als ik die zat ben kies ik voor het trommeltje. Maar daar is het leed eigenlijk niet mee verzacht.

Thuis krijg ik regelmatig vage meldingen op mijn laptop en weigert hij standaard bepaalde dingen te doen.
Foto’s vanaf mijn camera up-loaden of nummers op mijn mp3-speler zetten is onmogelijk want meneer (ja, het is een meneer) herkent zijn eigen usb-poorten niet meer. Alsof je bent vergeten dat je een mond hebt.
Google is verboden terrein, het is net alsof iemand kliksafe heeft geïnstalleerd. Geef een zoekopdracht en meneer is ‘gereed, maar met fouten op de pagina’. Gereed, my ass! Het scherm blijft gewoon wit!

Op het werk hebben foutmeldingen wat meer gevolgen!
Zo is de laatste paar weken het facturatieprogramma al een paar keer vastgelopen, met als gevolg dat sommige facturen niet meer kloppen!
Of helemaal niet meer worden verwerkt.
Ik kan dan nog wel eens in een tirade uitbarsten richting mijn beeldscherm. Enige censuur is dan wel van toepassing. Het is een enorm gepuzzel om er achter te komen welke orders wel en welke niet zijn verwerkt. Daar gaat weer drie kwartier die ik beter kan besteden!!

Als hij is vastgelopen en opnieuw moet opstarten bedenk ik me altijd hoeveel ik de computer gebruik. Voor al mijn werkzaamheden heb ik hem nodig. In die paar minuten dat meneer zich aan het herstarten is kan ik eigenlijk alleen maar wat opruimen en post frankeren.
Maar dan moet hij dus wel eerst zin hebben gehad om te printen…

Dat meneer 99% van de tijd zijn werkzaamheden prima uitvoert doet er even niet toe. Bij mijn laptop is het precies andersom, die heeft maar 1% van de tijd zin om wat te uit te voeren…

Wil iemand even het raam open zetten?

De Groeten

Altijd lastig, geschreven taal.

Regelmatig raak ik geïrriteerd door een tekst terwijl hij door de schrijver niet aanvallend bedoelt was.
Mijn moeder stuurt standaard schreeuwende smsjes, alle woorden in HOOFDLETTERS.
Ikzelf heb er een handje van om achter elke zin een uitroepteken te plakken. De zinnen zijn enthousiast bedoelt, niet schreeuwend of paniekerig.

En hoe eindig je al die smsjes en emailtjes?
De mannen eindigen graag grommend: gr. Bassie.
Dames zoenen meer maar dat zorgt ook voor meer problemen.
Want wat als die kus verkeerd word geïnterpreteerd?
Vriendinnetjes van de desbetreffende mannen kunnen het ook wel eens niet zo tof vinden, terwijl ze het niet erg vinden dat je hun man zoent bij het verlaten van het huis. Vreemd.
En als je het woordenboek op je telefoon gebruikt wens je iemand al snel een pan met jus toe.

Wanneer ken je een klant goed genoeg om 'groeten' onderaan de email te zetten? Of blijf je eeuwig 'Met vriendelijke groet' zeggen?
En Met vr. gr. is ook al niks, zegt namelijk vooral dat je te gehaast of te lui bent om voluit te schrijven.

Ook leuk: boze brieven versturen of ontvangen met als afsluiter 'Met vriendelijke groet', terwijl je die ander eigenlijk iets héél anders toewenst.

Dus: de groeten/ groetjes/ gegroet/ gr./ kus/ kusje/ xxx/ toedeledoki/ de ballen/ auf wiedersehen/ tschuss/ met vriendelijke groeten/ met vr. gr./ best regards*

* Doorhalen wat niet van toepassing is.

Maleisië in Pictures 2

Op verzoek nog wat meer foto's van mijn reis door West Maleisië.

Voor de vorige serie foto's : Maleisië in Pictures 1

Boodschappen doen op zondag middag

Elke keer trap ik er weer in: boodschappen doen op zondag.

Het lijkt zo handig. De supermarkten van één bepaald merk zijn tussen 16:00 en 19:00 geopend. Kun je op zaterdag je tijd beter besteden en op zondag heb je vaak toch niets beters te doen dus... waarom niet?

Nou, omdat het de hele stad plus tientallen omliggende dorpjes ook wel goed uitkomt om op zondag de boodschappenkar vol te stouwen.

De parkeerplaats staat voller dan vol. Iedereen lijkt in zijn eigen wereldje te verkeren, ze rijden niet alleen met de karretjes op je hakken, als je niet oplet rijden ze ook met hun boodschappenautootjes tegen die van jou.

Hele gezinnen staan in de weg in het gangpad, omdat ze daar 'gezellig' staan te kletsen met de buren. Doe dat thuis!

En let eens op je kind want die gooit zometeen alle potten Hak uit het schap!

Er is filevorming bij de kassa. Iedereen koekeloert ongeneerd bij elkaar in de kar en ziet dat de kale meneer bij kassa 1 duidelijk alleen woont. Drie blikken bonen, een sixpack Heineken, zak drop, zak chips, pot appelmoes en een piepschuimenbakje met vlees.

Dat krijg je als de wachttijd oploopt tot een kwartier. De etiketten op de potten zijn gelezen, de schoenveters zijn bestudeerd dus is het tijd voor een bestudering van onze medemens.

En die medemens is irritant. De mentaliteit heeft wat weg van het volgende: Wie waagt het om op zondag van zijn zitvlees af te komen en mij in de weg te lopen? Ik ben hier en ik moet NU boodschappen doen. Iedereen is opgefokt en snauwt zijn slachtoffer af die hij/zij heeft meegesleept. Niet DIE kaas, dat zeg ik toch net? Heb jij dit in de kar gegooid? Kauwgom is slecht voor je, dat weet je toch! Ik krijg trouwens nog 4 euro van je want ik heb de vorige keer de sigaretten betaald!

Achter mij staat een vrouwtje met maar twee dingen in haar mandje. Ik bied haar aan voor mij te gaan, aangezien mijn kar is afgeladen.

Een knikje kan er nog net vanaf maar als blikken konden doden...

De caissiere is al net zo vriendelijk. Geen hallo, goedendag of iets dat er op lijkt in reactie op mijn vrolijke "Goedemiddag". Ze bliept alsof haar leven er vanaf hangt. Ik voel de prikkende ogen in mijn rug en gooi de boodschappen zo snel mogelijk in de tassen.

Er is geen tijd om te letten op zwaar onder en licht boven dus ik loop het gevaar straks geplette bananen te hebben of een kapot ei in het doosje.

De mevrouw achter de kassa zegt verveeld het bedrag. Ik zeg dat ik graag wil pinnen. Leuk bedacht maar dan moet je dus wel de intens naar zweet riekende meneer achter je weten weg te bonjouren, want die staat met z'n dikke harses voor het apparaat.

Wat overigens te laag hangt waardoor ik de bovenste twee rijen cijfers niet kan zien.

Elke weet denk ik: dit is niet voor herhaling vatbaar, ik word hier opgefokt van en weekenden horen juist relaxed te zijn.

Toch ben ik er weer ingetrapt. Gisteren geen tijd gehad om boodschappen te doen. Geeft niks ik ga morgen wel...

Bob de Bouwer richt ravage aan

Ik ben ongelooflijk rommelig in huis (gek genoeg niet op mijn werk) maar nu word het toch zelfs voor mij te veel!
Sinds twee weken is het een *piep*zooi omdat ik dubbel glas krijg.
Ik heb dus op een avond alle spullen uit de vensterbank getild en alle meubels van de kant getrokken.
De volgende dag bij thuiskomst blijkt dat ze tóch hebben besloten om een weekje later te beginnen met de ruiten en nu eerst het schilderwerk aan de buitenkant te doen.
*piep* (censuur). Al dat werk voor niets gedaan, teringzooi in huis en een neurotische kat op de koop toe.

Een week later: nu gaan ze écht dubbel glas zetten.
Gelukkig is mijn tante zo'n schat dat ze me helpt om de gordijnen er af te halen, want in mijn eentje komt dat niet goed.
Weer het huis op de kop. Het was nog steeds een teringzooi omdat ik weigerde goed schoon te maken omdat de Bob de Bouwers het toch weer smerig maken met hun geschuur en gezaag.

's avonds: er is inderdaad dubbel glas gezet. Alleen niet op mijn slaapkamer want Bob de Bouwer heeft het glas laten vallen.
De randjes rond de ramen in de woonkamer zijn niet gekit, waardoor ik zo naar buiten kan kijken.
Er is wel geschuurd, daardoor ligt er een dun laagje stof over al mijn spullen. Het is handiger om te klussen als je er nog niet woont!

Gisteren: er is alvast één raam gedaan op de slaapkamer. Die andere kan pas volgende week omdat dat glas eerst weer op maat gemaakt moet worden. De randjes in de woonkamer zijn gekit maar ze konden er nog niet schilderen want het moest natuurlijk eerst uitharden.

Het was hartstikke mooi weer dus ze zijn lekker buiten aan de slag gegaan. Geef ze eens ongelijk maar toch... ik wil dat mijn huisje weer 'normaal' word en snel!!!

Als alles goed is gaan ze vandaag de kozijnen in de woonkamer schilderen. Of ze dat in één dag lukt is de vraag omdat er eerst grondverf op moet...
Verder plaatsen ze een nieuwe ventilator in de douche en word er een stuk van de deur gezaagd én een rooster geplaatst. Kortom: lekker veel schuurstof en zaagsel op de slaapkamer.

Vermoedelijk zijn ze tot begin volgende week nog wel druk bezig. In de tussentijd is het stoffig en vies en woon ik in een soort aquarium nu er geen gordijnen hangen.
De ramen zelf zijn ontzettend mooi geworden, ze lijken enorm groot maar voorlopig zou ik willen dat ik een kat was: dan kan ik me verstoppen achter de bekleding van de bank en hoef ik er voorlopig niet achter vandaan te komen...

Herfst

De herst komt er aan...

De ene dag trek ik te weinig kleren aan, de andere teveel.

Er komen vast nog wel zonnige dagen, maar de regen laat zich weer steeds vaker van zijn slechtste kant zien. De blaadjes aan de bomen krijgen langzaam een nieuwe kleur.

's morgens is het moeilijker mijn bed uitkomen (toch al niet mijn sterkste punt) omdat het nog zo donker is buiten en 's avonds moeten de gordijnen eerder dicht.

De verwarming is 's avonds alweer een paar keer aan geweest en mijn tijd onder de douche begint weer langzaam van vijf naar vijftien minuten uit te lopen.

In plaats van de vensterbank kiest Muffel steeds vaker mijn schoot of een warm plekje onder een stapel kussens als slaapplek.

Veel mensen houden een tropenrooster aan in de zomer maar ik word juist slomer in de winter. Het is maar goed dat ik niet in Finland woon ofzo want een half jaar in het donker doet mijn humeur geen goed!

De herfst en winter hebben ook goede kanten: de kleuren in het bos, de erwtensoep die mijn moeder maakt, schaatsen, skieën, speculaas, taai-taai, dubbel dekbed, stampot, de knetterende open haard bij mijn ouders, warme chocomelk, winterthee en een boel kaarsjes in de woonkamer.

Heel leuk allemaal, maar nu nog niet!

Twitter

Ik kijk bijna nooit op mijn Hyves, de afgelopen 4 jaar heb ik geen MSN meer gebruikt en ik heb eeuwen geleden een Facebook account aangemaakt maar heb er vervolgens nooit wat mee gedaan. Ik ben uitgenodigd voor Linked-In maar heb me niet aangemeld.

Ik sms wel en ik houd een blog bij (die volgens mij bijna niemand leest) en sinds enkele minuten ben ik in het bezit van een twitter account, een soort combi van bloggen en smsen.

Grote kans dat niemand het volgt maar ik wil toch alles uitproberen.

Ben benieuwd hoe lang ik het volhoud.

Sorry? Wat? Een ezel stoot zich geen...

2340 dagen ongesteld

In het Volkskrant Magazine deze week staat een geniale vergelijking die ik jullie niet wil onthouden. Elke week word er een product getest, deze week is een foundation van Max Factor aan de beurt.

Het artikel begint met: Foundation is het maandverband onder de make-up. Nuttig maar erg gênant als iemand het ziet zitten.

Geniaal! Waarom ben ik niet op die vergelijking gekomen?

Over maandverband gesproken: waarom zijn die reclames altijd zo irritant? En waarom maken ze sowieso nog reclame?

Volgens mij koopt een vrouw gewoon hetzelfde merk als haar moeder of zus omdat die haar ooit het eerste pakje heeft gegeven.

En zoveel valt er niet meer te verbeteren aan het ontwerp!

(En het gros van de vrouwen gaat toch voor de tampon)

Het enige dat ze doen is elke 2 jaar de naam veranderen. Of het luchtje veranderen. En dat luchtje snap ik niet want word ons niet allemaal geleerd dat je je 'schatkistje' niet moet volproppen met allemaal chemische zooi omdat het dan de zuurgraad (ranzig woord, zeker als het om die regionen gaat!) aantast wat weer tot allerlei klachten kan leiden??

Het woord schatkistje komt trouwens van Valerio (voorheen TMF en nu BNN) die in een blad een soort test moest afleggen 'hoeveel weet je van vrouwendingen'. Klinkt wel gezellig toch? Schatkistje.

Maar anyhow, die reclames: ik denk écht dat ze allemaal zijn bedacht en geregisseerd door mannen. Want wij bedenken het niet om botsautootjes rondjes te laten rijden op de nieuwe superabsorberende kern! En wij laten vrouwen niet huppelen van geluk als ze ongesteld zijn. Want dan zijn we namelijk niet gelukkig. We zijn een beetje boos en zielig. We lopen rond met van die bolle waterbuikjes en moeten ineens wel heel goed nadenken over wat we aantrekken en doen. Witte broek? Niet handig. Een dagje weg naar een evenement waar haast geen (en alleen maar vieze) wc's te vinden zijn? Liever niet.

Het zou fijn zijn als ze het proces eens om zouden kunnen draaien. Je wilt zwanger worden en dus eerst ongesteld? Dán pas slik je een pil.

Het is namelijk helemaal niet (meer) nodig om van je 11e tot je 50e elke maand ongesteld te worden.(470 keer) Zonde van al die verpeste dagen (2340 stuks!), tranen door onaangekondigde huilbuien en ruzies met vriendjes en familie.

Maar die pil zal er wel niet komen. We houden namelijk van 'natuurlijk' en niet van chemisch. Vandaar ook de vooral niet chemische luchtjes van kamille en lavendel in die ontzettend absorberende dingen met vleugels...

Autopech

Dat is toch ook lullig. Zit je in je auto op weg naar je werk, doet hij het niet meer, midden op een kruising! Het gebeurde mij vanmorgen. Goede manier om wakker te worden!

Ik moest links af slaan en de auto sloeg af. Vreemd want ik reed rond de 30-40 km per uur. Gelukkig kon ik remmen en stond ik precies voor de haaientanden stil.
Maar denk maar niet dat mijn blauwe blokje nog wou starten. Hij wilde het niet eens proberen. Na veel geknars en gepiep gingen toch de alarmlichten aan, nadat ik drie keer op de knop had gedrukt.

Gelukkig woon en werk ik niet al te ver van de garage vandaan waar ik de auto heb gekocht. Een kleine 10 min. later staan er twee mannen in blauwe overall naast mijn auto om hem weg te slepen. Ze hebben een Suzuki Alto meegenomen waarmee ik naar mijn werk kan crossen. Het is net karten! De riem moet in het blokje bij de passagiersstoel want aan mijn kant is er geen blokje. En de deur gaat alleen dicht als je hem héél hard dichtgooit. Ook fijn dat de meter van de benzine al gevaarlijk dicht bij het rode vlakje komt.

Ach, het hoort allemaal bij de charmes van een garage op het platteland.
Er tegenover staat dat ze je nooit zullen bedonderen met reparaties en rekeningen omdat gelul in het dorp killing is voor the business.

Mijn humeur kan vandaag alles hebben. Ik lach smakelijk om de dames die achter mijn auto gaan staan wachten tot ze op kunnen trekken. Lieverd, die knipperende dingen? Dat zijn alarmlichten. Dat betekend dat die auto voorlopig niet vertrekt. Zeker niet als de bestuurder in de berm staat!

Nadat één van de mannetjes van de garage in een hondendrol is gestapt scheuren mijn mondhoeken bijna uit. Dit is leuk!
Kennelijk heb ik geen sleepring dus gaat er een touw om mijn bumper.
“Je blijft er nogal vrolijk onder!” “Ja, zo maak je nog eens wat mee, het is ook maar een gebruiksvoorwerp!”

Toch zou het wel fijn zijn als de lak onbeschadigd blijft en hij het morgen weer doet.

Ik ga niet met die Suzuki de snelweg op!!!

Hubble

Sterrenkunde was nou niet bepaald mijn sterkste vak maar dit vind ik toch wel érg mooi! Ik hoor je denken: sterrenkunde?

Ja! Lang leve de 2e fase! Het hoorde bij het vak ANW, Algemene NatuurWetenschappen, dat ik kreeg van een verstrooide professor.

De foto's zijn gemaakt door de Hubble-telescoop, die weer is gerepareerd.

Biep-Biep-Biep

Na het uitploppen van mijn oordoppen hoor ik de hele tijd biep-biep-biep. Niet van mijn wekker, maar zo'n vrachtwagen biepje. Vreemd!

Er mogen helemaal geen vrachtwagens door de weg naast mijn huis rijden. Eerst maar eens douchen en aankleden.

Na het voeren van de kat gooi ik de gordijnen open. Wow!

Veel mannen in oranje pakken en eng uitziende machines. Kennelijk word de weg opnieuw geasfalteerd. Leuk dat ze daar de bewoners ook van op de hoogte stellen!

Er ontstaat gelijk een probleem: hoe kom ik naar m'n werk als ik er niet uit kan?

De oplossing is simpel maar niet echt prettig: achter mijn huis ligt nog één of andere zandweg, waar ik dus maar met een slakkengangetje doorheen ben gereden. Zorgvuldig de vele gaten en kuilen ontwijkend. Goedemorgen!!!

Morgen worden alle ruiten in mijn huis vervangen voor dubbelglas. Een prettige verandering aangezien ik me in de winter te pletter betaal aan stookkosten.

Wat iets minder prettig is, is dat er mensen in mijn huis rondlopen die ik niet ken, terwijl ik op mijn werk ben. En ze moeten ook echt overal zijn. Woonkamer, slaapkamer en douche.

Alle spullen moeten uit de vensterbank en alle meubels aan de kant. Ze zijn meerdere dagen bezig waardoor ik 's avonds niet echt lekker op de bank kan zitten ofzo.

Ik word er een beetje onrustig door...

Verder ben ik niet neurotisch hoor. Dat lijkt alleen maar zo.

Winterslaap

De meeste mensen hebben hun zomervakantie er nog maar net op zitten maar ik ben al weer bezig met het volgende: de wintersportvakantie!

Gisteren is de datum gekozen, nu nog inventariseren wie er mee willen & kunnen en dan boeken!

Over het algemeen doe ik van oktober t/m maart een soort winterslaap, maar voor een weekje zon in februari kom ik mijn bed wel uit!

Te is nooit goed

Aankomende winter zijn de lieslaarzen in. Ja, je leest het goed: lieslaarzen.

Niet die donkergroene glimmende dingen die het water tegenhouden als je je hengel uitgooit (waarom hebben die mannen ook altijd een ruige baard?) maar laarzen van leer, met een hakje.

Het geinige is dat dingen die je een paar jaar geleden noooooit zou aantrekken nu ineens het overwegen waard zijn. Denk aan de legging, de skinny jeans en de shorts.

Vorig jaar droegen we de laarzen al tot de knie, nu mogen ze er overheen! En ik moet zeggen: I like it! Maar jah, wat staat die modellen niet goed? Ik ben bang dat het gewone volk er al gauw een beetje als Julia Roberts in Pretty Woman uitziet. Nu moet je natuurlijk niet voor een latex variant kiezen want té is nooit goed!

Misschien is het wel zo veilig om te kiezen voor een suede variant in het grijs of zwart. Stevige hakken, geen naaldhakken! Draag er een dikke panty onder en zorg voor een redelijk hooggesloten decollete. En niet te lang op hoekjes staan wachten, dat is nogal verdacht!

Lui / Moe ?

Ik weet niet wat ik ben vandaag: Lui of Moe?

Vannacht om 2 uur in mijn bed gedoken na een gezellige verjaardag en een week lang hard werken. Vanmorgen van half tien tot twaalf nog even naar kantoor geweest.
Orders uitgezocht en mijn bureau opgeruimd en schoongemaakt, zodat ik maandag weer fris kan beginnen...

Klinkt tot nu toe nog niet als lui.

Nu is het half drie 's middags en nadat ik de Volkskrant en de post bij mijn ouders heb opgehaald zit ik op dezelfde plek op de bank. Ik heb trek maar heb niets in huis en geen zin om boodschappen te doen. Ik krijg een beetje hoofdpijn maar ben te beroerd om op te staan en een glas water te halen. Als ik om me heen kijk zie ik dorre bloemen op een vaas, snoeppapiertjes op de grond, een soepkom van gisteravond op tafel, kleren op een stoel en nog veel meer zooi.

Ik weet dat ik nog een boel was moet doen en moet schoonmaken...

Maar voorlopig zit ik hier wel lekker, geloof ik.

Als ik maar niet moet plassen....

Parijs-Dakar per fiets

Parijs-Dakar kennen we allemaal. Beelden van vrachtwagens en motoren die over enorme zandbergen springen en in zandstormen terechtkomen worden elk jaar uitgezonden...

Ik wist niet eens dat het kon maar... mijn oom gaat Parijs-Dakar fietsen! 7200 km!

Vandaag is hij in de trein gestapt naar Parijs, waar hij morgen met nog ongeveer 30 andere wielrenidioten vertrekt bij de Eiffeltoren.
De eerste dag: 140 km.

De verwachting is dat de groep over ongeveer 10 weken aan komt in Dakar. Er rijden de gehele route auto's mee en ze staan onder toezicht van een arts, maar de heren slapen in simpele tentjes op matjes en zullen elke dag vele kilometers af moeten leggen.

Mijn oom neemt de term fietsvakantie wel heel serieus!
Zelfkastijding. Pure zelfkastijding!

Pluisje

Zoals waarschijnlijk wel bekend werk ik bij een groothandel in woonaccessoires. Er melden zich regelmatig nieuwe klanten en ik heb altijd de grootste lol om de vreselijke bedrijfnamen die mensen bedenken. Vaak zijn het de dames die een gezellig webshopje beginnen of van die fijne workshops geven die de meest afschuwelijke namen bedenken…

De bedrijfsnamen bestaan vooral uit bijvoeglijk naamwoorden als knus, gezellig, mooi of beautiful (liefst verkeerd geschreven) en zelfstandig naamwoorden als huisje, hoekje, keldertje en winkeltje. Kortom: Vreselijk!!!

Nog leuker: de ontzettend professionele emailadressen die ze gebruiken!

Ooit bedacht toen ze 13 waren en nog druk MSN-den met hun puisterige klasgenoten van het andere geslacht. Nu zijn ze de 23 gepasseerd, hebben een eigen bedrijf en heetten nog steeds Pluisje, Lekker ding of Gekkie. Liefst met een leeftijd of jaartal er aan vast geplakt en altijd bij die ontzettend hete mail provider.

Ach, zo valt er af en toe nog wat te lachen op de werkvloer!

Timmy!

Dit werkt ongelooflijk op mijn lachspieren: South Park.

Het komt niet vaak voor dat ik hardop lach als ik in mijn eentje voor de televisie zit maar het komt geregeld voor bij het kijken naar South Park. Zeker als Timmy in de aflevering voorkomt of als Tom Cruise maar niet uit de kast wil komen!

Post it

Altijd handig, die post-it's!