... and Vogue is the bible.
Gister kwam hij uit op dvd, de documentaire over de hoofdredacteur van de Amerikaanse Vogue, Anna Wintour, "The September Issue".
Een half jaar geleden draaide hij al in de bioscopen maar niet in de buurt van mijn woonplaats. Men denkt dat er alleen modeliefhebbers in de randstad wonen, geloof ik.
Met dank aan de site met het dikke blauwe mannetje ligt de dvd op de verschijningsdatum al te wachten op de deurmat, jippie!
Lamp uit, warme choco in beker en half afgekluifde chocoletter in de buurt en Dvd speler aan.
Anna is hard, heel hard. Het typetje dat Meryl Streep neerzet in "The Devil Wears Prada" is niet overdreven! Ze wind er geen doekjes om, nee is nee en Anna's wil is wet.
Met een reden: zij heeft de Vogue groot gemaakt, snapte als eerste dat je bekende mensen op de cover moet zetten om te verkopen en heeft een zeer grote invloed op komende trends. De beste ontwerpers met grootste ego's beginnen te stamelen en te stotteren als Anna langskomt.
Jij en ik zouden ook zenuwachtig worden als de machtigste vrouw in jouw branche begint te gapen als je haar je collectie laat zien!
Producties van een paar duizend euro waar een aantal dagen aan is gewerkt, waar modellen en fotografen de hele wereld voor hebben afgevlogen worden weggegooid omdat bijvoorbeeld de kleur mevrouw niet aan staat. Ze doet duidelijk niet aan complimentjes als sociale smeerolie! Zelfs de cameraman kan een sneer verwachten over zijn bollende buikje! (Maar begin over haar kinderen en ze word een slappeling!)
Waarom Karl Lagerfeld prominent met zijn naam op de hoes staat snap ik niet, je ziet die vent misschien 5 seconden? Ook Sienna Miller die als covermodel nogal word afgebrand door la Wintour (those teeth!! hideous smile!) is amper in beeld. Toch op het hoesje. Daar had veel groter een heel andere naam moeten staan: Crace Coddington.
Deze oudere dame is 20 jaar geleden tegelijk met Anna begonnen bij Vogue en is dan ook één van de weinige mensen die tegen haar in durft te gaan. Altijd op zo'n typisch Engelse beleefde maar koppige manier.
Ze is altijd vriendelijk voor de mensen waar ze mee werkt en is één van de weinige stylisten die haar modellen zelf helpt met het aantrekken van de kleding, iets waar ze zich zelf ook over verbaast. 'Hoe doen die anderen dat dan? Wat? Hebben ze daar een assistent voor? wat raar!'
Prachtige plaatjes schiet ze, ze creert prachtige droomwerelden. Zonde dat éénderde daarvan dus ongebruikt in de prullenbak beland, iets wat haarzelf ook irriteert!
Deze docu is zelfs leuk voor niet modeliefhebbers!
Alleen al de wisselwerking tussen leidinggevende en personeel en de processen om tot het ontwikkelen van een 2 kilo (!!) wegend blad te komen zijn heerlijk om naar te kijken!
