Gisteren is ineens het kwartje gevallen: ik ben geen onzekere puber meer... Ik sta bij een jeugdsoos in Klarenbeek, het is half negen 's avonds en mijn vader en ik kijken naar het enorme paasvuur. Een amateuristische dj veranderd elke dertig seconden van nummer en er staan een boel onbekende mensen om me heen...
Ik kijk om me heen en het valt me op hoe volwassen de jonge meisjes er uit zien.
Ik schat een meisje op twaalf, ze heeft een flinke laag mascara op en de nieuwste (puber)mode aan haar kont. Maar je mag dan wel de nieuwste skinnyjeans aanhebben, duidelijk een erg duur leren jasje en een engelengezichtje hebben maar als je kijkt alsof je een bang hertje bent dat in de koplampen van een flinke SUV kijkt... ben je toch helemaal niet zo mooi...
Er is een duidelijk onderscheid in de groepjes meiden. De populaire meiden hebben het hoogste woord, huppelen achter de jongens aan (die overigens nog helemaal geen interesse hebben in vrouwen maar zich alleen interesseren voor het 10 meter hoge vuur) en maken met hun lichaamstaal zeer duidelijk dat ze de leiders van de groep zijn.
Er zijn een paar aanhangsels, die leven op de aandacht van de leiders. Grote ogen, schouders omlaag, net niet de juiste kleren, onzekere glimlach die de hele avond niet verdwijnt, want oeh, je zal maar eens niet aardig gevonden worden.
Er worden boze blikken gewisseld met een ander meidenkliekje dat aan de andere kant staat. Ik hoef geen ondertiteling te hebben om te weten dat deze groepen elkaar niet zo lekker liggen en dat is nog netjes uitgedrukt.
Dan valt mijn blik op drie meiden die gezellig vooraan staan en ontzettend veel lol hebben. De één is een beetje slungelig en heeft een behoorlijke bling-bling beugel maar ook een enorme (welgemeende) glimlach. Haar behoorlijk stevige vriendin schuddebuikt van het lachen en houd daarbij haar glas nogal scheef waardoor er bier op de schoenen van de buurman terechtkomt.
Het derde meisje is een beetje jongensachtig en heeft duidelijk al een eigen kledingstijl. Ze valt enorm op tussen alle puberklonen die exact hetzelfde dragen. Ze kijkt zelfverzekerd om zich heen. Allerlei mensen komen langslopen en maken een praatje, het gaat er gezellig aan toe.
De 'populaire' groepjes zijn daarintegen helemaal niet zo populair want ze zijn niet benaderbaar! Staan in een kring, armen over elkaar, kijken rond en roddelen eens wat. Zien er niet uit als vriendelijke, leuke, lieve meiden waar je eens op af stapt voor een praatje eerder als een paar wolven met een paar onzekere schaapjes verkleed als wolven.
Het kwartje begint te vallen...
Het is zonde om je onzeker te voelen omdat je niet in het standaardplaatje valt. Pubers zijn jarenlang onzeker, ook de wolven verbergen hun onzekerheid met een grote bek.
Dat werd me gisteravond duidelijk. Terwijl ik met een vriendin wacht tot onze Zumba* les begint, kijken we bij een streetdance les die voor ons in hetzelfde lokaal word gegeven.
Ik herken een meisje maar ik weet niet waarvan...
Ze danst uit de maat, kijkt onzeker en probeert zo veel mogelijk weg te blijven bij de spiegels die voorin het lokaal hangen...
De les is af en ze loop langs me heen... Dan weet ik het weer...
Het is de leider van een groepje dat ik bij het Paasvuur heb gezien.
Daar een wolf, hier een onzeker schaapje...
Na afloop van mijn eerste Zumbales besef ik me ineens: ik was niet onzeker toen ik hier binnenliep, ook al ben ik hier nog nooit geweest, heb ik met onbekende mensen gepraat en heb ik ongelooflijk met mn kont staan schudden...
Waar ik eerder al twee dagen buikpijn had als ik wist dat ik aan iets 'nieuws' moest beginnen en nieuwe mensen moest ontmoeten, ben ik nu geen moment onzeker geweest...
Zelfvertrouwen is een geweldig accessoire!
Het moet groeien en het is met een kleine opmerking weer weg maar koester het al je het hebt!!
* Zumba is een fitnessworkout waar je vooral veel salsa danst, en érg moe van word. Kijk eens op zaterdagmiddag naar een willekeurige RTL zender, er is ook een Tellsell reclame van!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten