Plussen en minnen

Google voor de gein eens je eigen naam...
Als je geluk hebt kom je jezelf niet echt op gekke plekken tegen...
Ik kom mezelf tegen op een vage site, gemaakt door een vriendinnetje, toen we allebei nog in Enschede studeerden. Een stel bakvissen, net vers van de havo.
Een vragenlijst...

Mijn antwoorden lijken niet van mij! Toch heb ik ze echt ingevuld.
Stoer doenerij over het willen laten zetten van een tattoo (gruwel!), de 8 piercings in mijn oren (inmiddels gewoon 3) en mijn toekomstdroom was huisje-boompje-beestje.
Wat ik me haast niet voor kan stellen... Heb ik dat ingevuld?

Dat is iets wat volgens mij nooit echt bij me heeft gepast, tenminste als je uit gaat van het standaard beeld: huisje-man-kind-labrador. Huisje: leuk, man: fijn! Verander labrador in een ander soort hond of dier en ik ben tevree.  Maar dat kind...

Waar andere vrouwen soms hun hele leven al weten dat ze een kinderwens hebben heb ik tot mijn 23e altijd hardop NEE gezegd. Geen polonaise aan dit lijf, geen kinders aan de rokken. Het is inmiddels geen voluit NEE meer, meer een 'zegt nooit nooit'.

Die NEE zorgde overigens vaak voor heftige reacties van andere vrouwen. Vreemd, want waarom zou ik me moeten verontschuldigen? Je kunt toch maar beter kinderloos zijn en later spijt hebben, dan een kind op de wereld hebben gezet en het toch liever 'terugbrengen'.

Ik heb niet de neiging in een kinderwagen te kijken en raar gebrabbel uit te stoten bij baby's die ik niet ken. Ik raak niet vertederd als een kind een enorme snottebel op zijn bovenlip heeft hangen. Ik heb gewoon nog nooit gedacht: dat wil ik ook...

Ik heb ook het idee dat vrouwen onderling liegen. Elkaar een beeld voorhouden dat helemaal niet klopt.
Hoezo roze wolk? Je moet gewoon vijf keer je nest uit in één nacht.
Alle moeders hebben een keer vermoeid gehuild 'ik wil niet meer'. Maar dat vertellen ze elkaar niet!

Ja, je krijgt er heel veel voor terug. Liefde met de hoofdletter L, maar ook veel zorgen, verantwoordelijkheden.
En raak je ook niet heel veel kwijt?
Je energie, zelfstandigheid, vrije tijd en je bent geen minnares meer maar een moeder. Daar gaat je relatie & bijbehorend sexleven.
(Je hoort het al: ik ben nog iets te selfcentered om dingen op te willen geven, haha. Zelfkennis is een groot goed)

Vraag mijn vrienden een lijstje te maken met wie als eerste een schare kinderen om zich heen heeft verzameld. Ik ben laatste.

Maar je weet het niet:
Over een paar jaar reis ik misschien wel de wereld over met een kindje met enorme snottebel in een doek op mijn rug... Gevolgd door fijne man en een flinke schare adoptiekindjes à la Brangelina.

Who knows. Zeg nooit nooit.

Eau de Prada

Complimenten krijgen is leuk.
Ik moet zeggen dat ik dat niet altijd vond... Vaak nam ik het niet aan. Maar aangezien ik het héél irritant vind als mensen mijn complimenten niet aannemen (alsof je een cadeautje in de hoek gooit) heb ik een tijd geleden besloten complimenten gewoon zonder al te veel mopperen aan te nemen.

Maar gisteravond kreeg ik een compliment en dat maakte me toch aan het twijfelen. Niet door het compliment zelf, maar door degene die hem gaf. In een pub liep een mevrouw achter me langs. Ze blijft staan, draait zich om en zegt: 'Ik wil je heel even storen: wat ruik je ontzettend lekker!'.
'Jeetje! Nou dank! Vind ik zelf ook, haha. Maar wat leuk dat u dat zo spontaan zegt!'
We kletsen nog wat en ze loopt door naar haar eigen tafeltje.

Even later ga ik toch twijfelen...
Is het een compliment als een 65+ vrouw zegt dat je lekker ruikt?
Ruik ik als een oude vrouw? Is Prada het nieuwe Eau de Cologne?
En heeft de dame in kwestie een sterke neus en kon me daarom ruiken, of sla ik mensen recht in hun gezicht met enorme parfumwolken?

Zo'n sterke neus heb ik ook... En dat is niet altijd een zegen...

Time

Anders is het even 8 maanden geleden dat ik een stuk op mijn blog heb geschreven! Was mijn wachtwoord zelfs al vergeten. Ondertussen ben ik drukker geweest met FB en sinds kort Twitter en heb ik een poging gedaan een blog over mijn reis door IndoChina bij te houden. Dat laatste is ook mislukt want over de laatste dagen heb ik nog steeds niet geschreven.
En eigenlijk moet ik bekennen dat ik ook al niet meer weet wat ik toen allemaal heb ondernomen! #fail

Ideeen voor blogs zijn er zat, ik verbaas me dagelijks over dingen, hoor mooie muziek, vind dingen stom, meningen genoeg! Alleen gun ik mezelf de tijd niet om er ook daadwerkelijk iets over te schrijven...

Ik beloof niets (beloof nooit iets dat je niet waar kunt maken!) maar ga mijn best doen om weer eens wat vaker te bloggen.
Dat vind die één komma twee volger die ik heb vast fijn!

88 dagen

Nog 88 dagen en dan vertrek ik naar IndoChina!
En nee, ik ben niet zo'n freak die streepjes zet op de kalender maar mijn reisorganisatie telt het voor me :)

88 dagen. Het lijkt een lange periode maar de tijd vliegt voorbij. Voor ik het weet moet ik inentingen halen en mijn tas inpakken!

De komende tijd eerst nog wat andere activiteiten op de agenda (In willekeurige volgorde):
Expositie schildercursus - rondleiding Talens fabriek - bruiloft - Toneelavond - concert Staff Benda Bilili - koninginnedag - bezoek orthodontist (aaaaargh) - mijn verjaardag - weekendkamp - RockWerchter (misschien).

En dat zijn alleen nog maar de dingen die nu al in mijn agenda staan. Daar komen vast nog een boel 'last-minute' dingen bij!
Je zou bijna aan vakantie toe zijn...

Niet handig:

Niet handig: dat mijn ruitenwisser kapot is en het regent.

Dat ik ouder begin te worden, mijn kaak dus kleiner en daardoor mijn tanden niet meer 'passen'. Na vijftien jaar weer retour naar de orthodontist.

Dat ik werk aan een doek dat bijna niet in mijn auto past.

Dat ik nog steeds niet in het bezit ben van een supersonische mp3-speler. Op mijn golden oldy passen maar 100 nrs.

NIET HANDIG

Dat ik mijn paspoort nog moet verlengen en ik al weken te laat ben.

In discussie gaan met t-mobile, win ik toch niet.

Na 11 jaar nog eens gaan revalideren.

Een zak drop in de auto leggen terwijl ik minder wil snoepen.

Dat ik nog steeds niet weet wat ik later wil worden...

Kan niet wachten!

Morgen brengt de postbode de nieuwste cd van the Foo Fighters!
Yoehoe! Kan niet wachten!



Just Bought...

Net gekocht:

Een ontzettend mooie foto gemaakt door een fotografe uit Californië.
Ja, ik had de foto ook gewoon kunnen kopieren-plakken-printen...
Maar ze maakt zulke mooie en vreemde foto's van asieldieren, daar wil ik best wat geld aan uitgeven!

Haar webshop: http://www.etsy.com/shop/susansabophotography

Nu als een hondje op de deurmat wachten tot de postbode mijn pakketje komt brengen...

Je eigen ding

De liefde van een kat krijg je niet zomaar...maar als ze je dan aandacht geven...
Maar mij kat maakt het wel heel bont!

Heel de dag doet ze lekker haar ding, net als ik. In haar geval bestaat 'lekker haar eigen ding doen' vooral uit dutjes doen op zo veel mogelijk verschillende plekken. (vensterbank, tuinbank, gewone bank, andere vensterbank, in een stoel, op een stapel kranten) Heel even naar buiten om een frisse neus te halen en een kwartiertje naar vogeltje op het vogelhuisje mauwen. Vanachter glas wel te verstaan... de held op sokken!

Maar nu is het kennelijk tijd voor knuffels. En hoewel ik daar helemaal geen zin in heb wil Muffel ze me toch geven. Dus klimt ze op schoot, ook al is daar geen ruimte voor. Poten op het toetsenbord, dikke kont onder mijn oksel... Ze blijft net zo lang wurmen tot ze 10cm2 heeft om haar dikke lichaam (zeer ongemakkelijk) neer te leggen.
Dat betekent dat ik mijn laptop op het puntje van mijn knie balanceer en Muf ontzettend blij een poging doet om mee te typen. Aaaargh...
Fijn ook dat je haar niet van schoot kan zetten zonder dat ze zich vastgrijpt met haar nagels...
Bedenk daarbij dat ik bijna nooit broeken draag en die nagels gelijk in mijn been staan. Panty's zorgen nou niet echt voor bescherming...

Ondertussen denk ik de strijd te hebben gewonnen en zit ze naast me op de bank. Maar ze heeft wat nieuws bedacht: de laptop kopjes geven. Wat typen zo goed als onmogelijk maakt...
Zucht... OK! Jij je zin... Ik stop met typen!

Wedden dat ze binnen 5 minuten weer weg loopt om ergens een schoonheidsslaapje te doen?

Do the right thing...

Wat een week!

Als ik topics bedenk voor mijn blog denk ik elke keer: wat stompzinnig om daar over te schrijven als het in Japan zo slecht gaat...
Normaal gesproken krijg ik nogal snel genoeg van rampen/oorlogberichtgeving (ja, ik weet het, heel erg) en na een paar dagen denk je er amper meer aan. Of zap je gewoon verder...

Dit keer bij Japan is het toch een beetje anders. Misschien omdat ik in het land ben geweest? En dat het daardoor niet meer een ver-van-mijn-bed-show is? Zaterdagochtend stiekem zachtjes zitten snikken voor de t.v. toen er heftige beelden voorbij kwamen.

Over ver van mijn bed gesproken: Libië. Stukken dichterbij maar daar heb ik stiekem al wel een overdosis berichtgeving van gehad...
Ik weet niet zo goed of het een generatie ding is of dat er gewoon zoveel informatie per dag op je af komt dat je nogal aan het filteren slaat en kiest voor de leukere dingen.

Dicht bij mijn bed show: de vader van een collega is afgelopen week overleden. Laat die collega nou ook net een soort van vriendin zijn. Ze zit aan het bureau tegenover me en de afgelopen maanden moest ze vaak even haar hart luchten over de situatie van haar vader.
Het bedrijf waar we werken is klein, allemaal korte lijntjes. We weten veel van elkaar, ook over prive situaties. Je ziet je collega's meer dan je familie en ik kan zeggen dat ik met sommige collega's wel een soort familieband heb! (Inclusief het af en toe eens lekker op elkaar schelden ritueel)

Morgen ga ik samen met twee andere collega's naar de uitvaart, in Rotterdam.(!!! anderhalf uur rijden). Helaas is er geen condoleance want om nou gelijk een crematie voor je kiezen te krijgen... niet zo fijn! Maar ach.. je doet wat je moet doen!

Ik hoop de week morgenavond positief af te sluiten door te gaan stappen met mijn zus. Mocht je vandaag ook nog wat positiefs willen doen: het is geloof ik nationale vrijwilligersdag of iets dergelijks.
In Apeldoorn kun je vandaag jongleren met dementerenden en graffiti spuiten met bejaarden.

(geen grap! Dit zijn echt activiteiten waaruit je kunt kiezen).

Just Bought...

Ik ben nogal een fan van Etsy.com! Ik kan er uren rondsnuffelen en ideeën opdoen. Na mijn laatste aankoop kan ik vooral aan mijn pols snuffelen:

Ik heb de gok genomen om een geurtje en een bodylotion te kopen via het internet, zónder het te kunnen ruiken.
Maar wie kan een omschrijving als woodsmoke&vanilla nou weerstaan?

Gekocht bij: http://www.etsy.com/shop/FlourishBathBody

Het ruikt echt super lekker! Mooie verpakking, snelle verzending.
Ik ben fan!