Google voor de gein eens je eigen naam...
Als je geluk hebt kom je jezelf niet echt op gekke plekken tegen...
Ik kom mezelf tegen op een vage site, gemaakt door een vriendinnetje, toen we allebei nog in Enschede studeerden. Een stel bakvissen, net vers van de havo.
Een vragenlijst...
Mijn antwoorden lijken niet van mij! Toch heb ik ze echt ingevuld.
Stoer doenerij over het willen laten zetten van een tattoo (gruwel!), de 8 piercings in mijn oren (inmiddels gewoon 3) en mijn toekomstdroom was huisje-boompje-beestje.
Wat ik me haast niet voor kan stellen... Heb ik dat ingevuld?
Dat is iets wat volgens mij nooit echt bij me heeft gepast, tenminste als je uit gaat van het standaard beeld: huisje-man-kind-labrador. Huisje: leuk, man: fijn! Verander labrador in een ander soort hond of dier en ik ben tevree. Maar dat kind...
Waar andere vrouwen soms hun hele leven al weten dat ze een kinderwens hebben heb ik tot mijn 23e altijd hardop NEE gezegd. Geen polonaise aan dit lijf, geen kinders aan de rokken. Het is inmiddels geen voluit NEE meer, meer een 'zegt nooit nooit'.
Die NEE zorgde overigens vaak voor heftige reacties van andere vrouwen. Vreemd, want waarom zou ik me moeten verontschuldigen? Je kunt toch maar beter kinderloos zijn en later spijt hebben, dan een kind op de wereld hebben gezet en het toch liever 'terugbrengen'.
Ik heb niet de neiging in een kinderwagen te kijken en raar gebrabbel uit te stoten bij baby's die ik niet ken. Ik raak niet vertederd als een kind een enorme snottebel op zijn bovenlip heeft hangen. Ik heb gewoon nog nooit gedacht: dat wil ik ook...
Ik heb ook het idee dat vrouwen onderling liegen. Elkaar een beeld voorhouden dat helemaal niet klopt.
Hoezo roze wolk? Je moet gewoon vijf keer je nest uit in één nacht.
Alle moeders hebben een keer vermoeid gehuild 'ik wil niet meer'. Maar dat vertellen ze elkaar niet!
Ja, je krijgt er heel veel voor terug. Liefde met de hoofdletter L, maar ook veel zorgen, verantwoordelijkheden.
En raak je ook niet heel veel kwijt?
Je energie, zelfstandigheid, vrije tijd en je bent geen minnares meer maar een moeder. Daar gaat je relatie & bijbehorend sexleven.
(Je hoort het al: ik ben nog iets te selfcentered om dingen op te willen geven, haha. Zelfkennis is een groot goed)
Vraag mijn vrienden een lijstje te maken met wie als eerste een schare kinderen om zich heen heeft verzameld. Ik ben laatste.
Maar je weet het niet:
Over een paar jaar reis ik misschien wel de wereld over met een kindje met enorme snottebel in een doek op mijn rug... Gevolgd door fijne man en een flinke schare adoptiekindjes à la Brangelina.
Who knows. Zeg nooit nooit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten