Plussen en minnen

Google voor de gein eens je eigen naam...
Als je geluk hebt kom je jezelf niet echt op gekke plekken tegen...
Ik kom mezelf tegen op een vage site, gemaakt door een vriendinnetje, toen we allebei nog in Enschede studeerden. Een stel bakvissen, net vers van de havo.
Een vragenlijst...

Mijn antwoorden lijken niet van mij! Toch heb ik ze echt ingevuld.
Stoer doenerij over het willen laten zetten van een tattoo (gruwel!), de 8 piercings in mijn oren (inmiddels gewoon 3) en mijn toekomstdroom was huisje-boompje-beestje.
Wat ik me haast niet voor kan stellen... Heb ik dat ingevuld?

Dat is iets wat volgens mij nooit echt bij me heeft gepast, tenminste als je uit gaat van het standaard beeld: huisje-man-kind-labrador. Huisje: leuk, man: fijn! Verander labrador in een ander soort hond of dier en ik ben tevree.  Maar dat kind...

Waar andere vrouwen soms hun hele leven al weten dat ze een kinderwens hebben heb ik tot mijn 23e altijd hardop NEE gezegd. Geen polonaise aan dit lijf, geen kinders aan de rokken. Het is inmiddels geen voluit NEE meer, meer een 'zegt nooit nooit'.

Die NEE zorgde overigens vaak voor heftige reacties van andere vrouwen. Vreemd, want waarom zou ik me moeten verontschuldigen? Je kunt toch maar beter kinderloos zijn en later spijt hebben, dan een kind op de wereld hebben gezet en het toch liever 'terugbrengen'.

Ik heb niet de neiging in een kinderwagen te kijken en raar gebrabbel uit te stoten bij baby's die ik niet ken. Ik raak niet vertederd als een kind een enorme snottebel op zijn bovenlip heeft hangen. Ik heb gewoon nog nooit gedacht: dat wil ik ook...

Ik heb ook het idee dat vrouwen onderling liegen. Elkaar een beeld voorhouden dat helemaal niet klopt.
Hoezo roze wolk? Je moet gewoon vijf keer je nest uit in één nacht.
Alle moeders hebben een keer vermoeid gehuild 'ik wil niet meer'. Maar dat vertellen ze elkaar niet!

Ja, je krijgt er heel veel voor terug. Liefde met de hoofdletter L, maar ook veel zorgen, verantwoordelijkheden.
En raak je ook niet heel veel kwijt?
Je energie, zelfstandigheid, vrije tijd en je bent geen minnares meer maar een moeder. Daar gaat je relatie & bijbehorend sexleven.
(Je hoort het al: ik ben nog iets te selfcentered om dingen op te willen geven, haha. Zelfkennis is een groot goed)

Vraag mijn vrienden een lijstje te maken met wie als eerste een schare kinderen om zich heen heeft verzameld. Ik ben laatste.

Maar je weet het niet:
Over een paar jaar reis ik misschien wel de wereld over met een kindje met enorme snottebel in een doek op mijn rug... Gevolgd door fijne man en een flinke schare adoptiekindjes à la Brangelina.

Who knows. Zeg nooit nooit.

Eau de Prada

Complimenten krijgen is leuk.
Ik moet zeggen dat ik dat niet altijd vond... Vaak nam ik het niet aan. Maar aangezien ik het héél irritant vind als mensen mijn complimenten niet aannemen (alsof je een cadeautje in de hoek gooit) heb ik een tijd geleden besloten complimenten gewoon zonder al te veel mopperen aan te nemen.

Maar gisteravond kreeg ik een compliment en dat maakte me toch aan het twijfelen. Niet door het compliment zelf, maar door degene die hem gaf. In een pub liep een mevrouw achter me langs. Ze blijft staan, draait zich om en zegt: 'Ik wil je heel even storen: wat ruik je ontzettend lekker!'.
'Jeetje! Nou dank! Vind ik zelf ook, haha. Maar wat leuk dat u dat zo spontaan zegt!'
We kletsen nog wat en ze loopt door naar haar eigen tafeltje.

Even later ga ik toch twijfelen...
Is het een compliment als een 65+ vrouw zegt dat je lekker ruikt?
Ruik ik als een oude vrouw? Is Prada het nieuwe Eau de Cologne?
En heeft de dame in kwestie een sterke neus en kon me daarom ruiken, of sla ik mensen recht in hun gezicht met enorme parfumwolken?

Zo'n sterke neus heb ik ook... En dat is niet altijd een zegen...

Time

Anders is het even 8 maanden geleden dat ik een stuk op mijn blog heb geschreven! Was mijn wachtwoord zelfs al vergeten. Ondertussen ben ik drukker geweest met FB en sinds kort Twitter en heb ik een poging gedaan een blog over mijn reis door IndoChina bij te houden. Dat laatste is ook mislukt want over de laatste dagen heb ik nog steeds niet geschreven.
En eigenlijk moet ik bekennen dat ik ook al niet meer weet wat ik toen allemaal heb ondernomen! #fail

Ideeen voor blogs zijn er zat, ik verbaas me dagelijks over dingen, hoor mooie muziek, vind dingen stom, meningen genoeg! Alleen gun ik mezelf de tijd niet om er ook daadwerkelijk iets over te schrijven...

Ik beloof niets (beloof nooit iets dat je niet waar kunt maken!) maar ga mijn best doen om weer eens wat vaker te bloggen.
Dat vind die één komma twee volger die ik heb vast fijn!