Ik word een beetje misselijk... van dat hele Milly-verhaal. Nog niet eens zo zeer door de moord zelf maar wel van het enorme ramptoerisme er omheen. Een journalist die blij zegt over het hek te hebben gekeken. Als ze de witte schermen hadden weggehaald hadden de SBS6 reporters met liefde met hun blote handen helpen graven. Alles voor de sensatie. Het heeft niets meer te maken met op een objectieve manier nieuws brengen of oprecht medeleven.
Nederland heeft er een nieuwe obsessie bij: misdaad waar kinderen bij betrokken zijn. Als dader of vaker nog als slachtoffer. Gezinsdrama's. En altijd zijn daar weer die vreselijke stille tochten, waarbij iedereen zich verdringt om bij Piet Paulusma op de achtergrond te kunnen zwaaien. 'Kijk mij eens: ik loop mee! Ik verdien een lintje'.
Er is een boel commentaar op de recherche, politie en andere onderzoeksteams. Laten we realistisch blijven: op het moment dat haar ouders er achter komen dat ze vermist is, leeft ze waarschijnlijk al niet meer. Hoe tragisch ook, of ze nou vorige week of deze week was gevonden, het was al te laat.
En dan die paniek! Ja, het kan ook bij u gebeuren maar de kans daarop is ongelooflijk klein. Let's be realistic here. En nee, niet heel Nederland heeft het recht op het antwoord op de vraag 'Waarom?, daar heeft alleen de familie recht op...
Zo, heb ik dat ook weer even recht gezet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten