Alaaf!

Afgelopen zaterdag was de carnavalsoptocht in Klarenbeek. Ja, ik weet het, dat ligt niet onder de rivieren maar er word in het weekend toch flink carnaval gevierd.
De optocht begint op de kruising voor mijn huis wat betekent dat er heel wat banaantjes, kikkers en Elvissen bij me naar de wc moeten.
Vind ik vreselijk dus ik heb de perfecte oplossing gevonden: niet thuis zijn!
Omdat ik de optocht toch graag wil zien (93 wagens) verblijf ik dus gewoon onuitgenodigd bij de buurvrouw of mijn ouders...
Ideaal... toch de optocht zien en de banaantjes en Elvissen gaan lekker op zoek naar een ander adresje om de bril onder te smeren!

McQueen

Afgelopen week heeft Alexander McQueen zichzelf van het leven beroofd, een week nadat zijn moeder was overleden.
Ontzettend triest!



Nu waren zijn jurken al niet te betalen voor de gemiddelde vrouw maar na zijn dood schoten de prijzen trough the roof!
Logisch want een modehuis gebouwd op de naam en visie van één man is gedoemd kapot te gaan als de oprichter niet meer leeft.



Ok, Chanel en YSL redden het ook maar zij hadden een minder uitgesproken smaak en stijl, een stijl die ook door een ander ontworpen kon worden. Ik ben bang dat dit bij McQueen niet lukt...
Zonde dat zo'n getalenteerde ontwerper die de modewereld aan zijn voeten heeft geen raad met zijn gevoelens weet en maar één uitweg ziet.

Ik heb al eens ergens gelezen dat je je het meest stoort aan gedrag dat je zelf ook vertoond. Dat betekend dat ik:

- Mensen niet uit laat praten
- Me overal mee bemoei, ook al heb ik er geen verstand van
- Vijf minuten voor het einde van de werkdag al mijn jas aan heb
- Lekker langzaam rijd op de invoegstrook
- Drie keer in één minuut bel ook al neemt de ander niet op (paniek, paniek)
- Na elk telefoontje vertel wat er is gezegd
- Altijd het eten van andere mensen op eet maar zelf nooit wat mee neem
- Klanten te woord sta met een zucht
- Door blijf praten ook al geeft de ander aan nu geen tijd te hebben
- Drie keer hetzelfde vraag maar weer niet luister naar het antwoord

en ga zo maar door...

Goh, een paar zinnen in een tijdschrift zijn toch goed voor een flink potje zelfreflectie!

Joehoe, ik ben hier...

Volgens de slechtste krant van Nederland heeft Jesus het uitgemaakt met Madonna.
Zou hij dan toch... ?

Limp Bizkit

Soms heb je van die dagen dat je 's morgenvroeg al weet dat het niets word.
Omdat je bijna op je kat bent gaan staan, nog net een plant kunt opvangen uit de vensterbank omdat je de gordijnen te lomp opengooit en je bijna een slagaderlijke bloeding hebt door een slingerend scheermesje in de douche...
So far so good.

Je stapt in de auto en haalt een collega op. Lekker aan de klets.
KRATS!
Spiegel er af gereden...
Alweer...
De tweede keer in twee weken...
*zucht*
So far not so good.

En wéér heb ik het idee dat het niet mijn schuld is!
Of zit ik in de ontkenningsfase? Moet ik een bril?
Ik heb nu twee jaar mijn rijbewijs en nooit iets geraakt, bekrast of wat dan ook.
En nu...
KAK!
Weer €80.- kwijt!
Misschien kunnen ze alvast tien spiegels van dezelfde soort bestellen bij de garage in het dorp want als dit zo door gaat...

Maar ik ben niet de enige vandaag. Gelukkig!
Mijn collega smeert de koffie tegen de deur omdat hij er met een vol dienblad tegenop loopt (Muhaha) en bij een ander werkt de computer niet mee.

Het is dat de rest het niet kan waarderen maar het liefst draai ik nu heel hard Break Stuff van Limp Bizkit*. Heerlijk!
It's just one of those days...



*Yes I know, nu hoort hier een linkje naar het nummer maar dat gaat niet zo handig hier :( Komt nog!