Overmorgen is het zo ver, dan vertrek ik naar West Maleisië!

Ik verheug me op de duizenden vuurvliegjes boven de rivier (zie foto), het wassen van olifanten, het bezoek aan een apen opvangcentrum en de enorme gebouwen in Kuala Lumpur!

Maar eerst is er nog de koffer-inpak-stress en niet te vergeten: de werkstress!

Morgen maar weer vroeg m'n bed uit om een uurtje eerder te beginnen en alles (hopelijk) goed af te ronden.Mijn reis staat al een aantal maanden op de kalender maar nu puntje bij paaltje komt is de timing niet al te handig!

Verwacht werd dat dit de rustigste periode op het werk was en dus de beste om op vakantie gaan...

Maar dan gaan we uit van een volledige bezetting...

Helaas is een collega redelijk onverwacht vertrokken en is een andere collega ziek.

In combinatie met mijn vakantie levert dat behoorlijk wat problemen op!

Ik ben op het moment mijn eigen werk aan het doen (en zo goed mogelijk aan het afronden/overdragen), het werk van de persoon die is vertrokken (facturatie, goed voor een fulltime baan), een aantal spoedeisende dingen van de persoon die ziek is én ik ben een collega aan het inwerken...

Kortom: niet echt toppie!

Gelukkig nog maar één dag te gaan!

Als ervaren reiziger weet ik nu wel zo'n beetje wat ik in de koffer moet gooien en als ik wat mis is het aan de andere kant van de wereld ook vast wel te koop!

Morgenavond nog even de laatste aankopen doen (mueslirepen!!!) en klaar is Wortel...

Denk ik...

Hoop ik...

WORKAHOLIC!

Muffel!

Inschattingsvermogen : 0,0

Gisteravond was het dan zo ver: Wortel viert voor het eerst in jaren haar verjaardag thuis...

Waarom andere jaren niet?

Geen ruimte, geen afwas en boodschappen willen doen en me niet steeds af willen vragen of iedereen wel genoeg heeft gegeten/gedronken...

Nu ik mijn eigen paleisje heb leek het me dan nu tijd om alles weer eens zelf te regelen maar ik vraag me toch af hoe ik het volgend jaar gaan aanpakken want...

Wortel heeft een inschattingsvermogen van 0,0!

Nu was ik al onzeker over mijn parkeerpraktijken (nog nooit wat geraakt, maar ik krijg het voor elkaar om te denken dat ik bijna tegen de containers aanzit en wanneer ik uitstap blijkt dat ik nog 1,5 meter te gaan heb, tralalala), ik blijk ook niet zo goed in te kunnen schatten hoeveel boodschappen ik in huis moet halen.

Afgezien van het feit dat er een aantal mensen (zelfs onaangekondigd of op het aller- aller- allerlaatste moment, shame on you!) niet kwamen heb ik echt niet goed ingeschat hoeveel drinken ik moest kopen.

Mijn excuus: Ik koop eigenlijk nooit drinken voor mezelf, ik drink zelf namelijk alleen maar water en thee!

Daar sta je dan met je karretje in de supermarkt...

Cola: gewoon of light, welk merk, passen die grote flessen wel in mijn koelkast? D. lust toch alleen light? Of nee... hij lust juist géén light... ehm... ik neem het gewoon allebei mee!

Sap: ananassap stond op het lijstje i.v.m. het lievelingsdrankje van W. (Malibu+ananas)...

Is er geen sap met alléén ananas, nee, er is ananas met mango én ananas met passievrucht. Mijn god, wat is lekkerder?

Ik neem het gewoon allebei mee!

Bier: makkelijk > altijd het merk kopen dat je vader drinkt, dan kun je het nog weer inleveren...

Wijn: de ballen verstand van dus: wit, rood en rosé meegenomen.

Van alles twee flessen want wat als de dames allemaal voor die ene soort kiezen en de fles zo leeg is?

Anyhow, na mijn vakantie moet ik maar weer een feestje organiseren om van de drankjes af te komen!

Ik stel voor dat iemand voor een BBQ en vlees zorgt (muhaha dat word pas een drama als je me dat laat regelen!), dan zorg ik voor het drinken!

Kijk, dat ik genoeg te snaaien in huis zou hebben was waarschijnlijk al wel bij iedereen bekend. De restjes maak ik zelf wel op, misschien zelfs wel voor ik op vakantie ga, grinnik.

Kortom:

Kat kwijt? Ja! (gelukkig ook weer retour gekomen)

Fijne cadeaus gekregen? Ja!

Gezellig? Ja!

Fijne mensen om me heen? Ja!

Iedereen genoeg gegeten en gedronken? Ja!

Alleen nu vraag ik me weer af of ik wel genoeg met iedereen heb gekletst! Het is ook nooit goed...

Go Maxima Go!

Nu was ze stiekem al mijn lievelingskoningshuisbewoner (als ik die al heb) maar nu staat ze écht met stipt op nummer 1!
Mevrouw heeft nu eens niet een van haar eeuwige Valentino stukken aan getrokken maar een postzakkenjasje van Jan Taminiau!

Scheefbekje (jeweetwel die ene die met Klaas Bruinsma ging) met je Victor&Rolf haute couture verslaving: eat your heart out!

Go Maxima Go!

(Ik vind dit trouwens ook wel een coole outfit voor de dag dat Bruinbekje (Lex) tot Koning word gekroond!)